Over verstoorde rouw
Het verlies van een dierbaar familielid kan een gat slaan in je leven, zeker als je een sterke band hebt met degene die overlijdt. Wanneer daar binnen afzienbare tijd een ander verlies op volgt, kan een rouwproces verstoord raken zonder dat je dit in de gaten hebt. Er is op dat moment geen tijd om te rouwen om het eerdere verlies omdat je in beslag wordt genomen door wat er op dat moment in je leven speelt. Bijvoorbeeld wanneer je zelf ziek wordt en aan je eigen herstel moet werken. Of je hebt geen ruimte om te rouwen omdat je de zorg hebt voor anderen zoals een druk gezin of omdat je door je werk wordt opgeslokt. De rouw toelaten om wat of wie je bent verloren, is op dat moment een ingewikkeld proces. Soms kom je pas later tot de ontdekking dat er geen ruimte was om te rouwen en kan de rouw uiteindelijk weer gaan stromen. Dit is het verhaal van Louise:
Louise verliest haar jongere zus met wie zij is opgegroeid en van wie zij veel houdt: “Wij maakten alles samen mee, hebben de puberteit intensief beleefd, hadden dezelfde vriendinnen en gingen samen uit”. Doordat haar zus plotseling overlijdt, heeft Louise geen afscheid van haar kunnen nemen.
“Ik voelde mij gek, de wereld voelde heel gek” vertelt Louise. Achteraf noemt zij het leeg. Naast het gevoel dat er een gat is ontstaan in haar familie, voelt Louise zich heel verdrietig en van binnen alleen. Ook al praat zij over het verlies met haar partner en vriendinnen, het akelige rotte gevoel blijft: “Op het moment dat het leeg en donker voelt, heb je nergens iets aan”.
Louise wordt een jaar later met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Zij raakt in paniek en voelt zich heel onveilig. Louise denkt: “Het kan niet missen, ik ga ook dood”. Zij voelt zich wanhopig en radeloos: “Ik dacht dat ik het was aan wie het lag dat ik mij zo voelde”.
Door er veel over te praten onder andere door middel van professionele hulp, realiseert Louise zich dat haar rouwproces om het verlies van haar gezondheid, het rouwproces om haar zus wakker heeft gemaakt: “Als ik had geweten dat ik aan het rouwen was, had ik niet zo’n paniek gehad”. Bij de hulpverlener en haar partner voelt Louise zich veilig: “Ik moest het zelf doen maar zij waakten over mij”.
“Rouw was voor mij alleen als er iemand dood was gegaan. Het overlijden van mijn ouders lag gezien hun leeftijd in de lijn der verwachting. Mijn zus was de eerste die ik bewust verloor. Het heeft lang geduurd dat ik wist dat ik om haar rouwde. Nu weet ik wat er gebeurt als er iemand wegvalt die zo belangrijk is geweest voor je ontwikkeling”. Louise beseft dat het verliezen van haar gezondheid ook een rouwproces is: “Ik ging er altijd prat op dat ik gezond was en dat kon ik nu niet meer zeggen!”.
Louise besluit haar verhaal: “Rouw is leegte, toen ik dat kon verwoorden, wist ik echt; dit is rouw. Het is voor mij een groot leerproces geweest waar ik doorheen moest, op mijn manier en met de mensen die ik daarvoor heb gezocht. Er is nooit een leuke manier om door rouw heen te komen”.
Herken jij je in het verhaal van Louise en zoek je hierbij professionele hulp neem vrijblijvend contact op via 06-397 190 93 of info@ouwehandrouwbegeleiding.nl
Het verhaal van Louise is met haar toestemming geplaatst, Louise is niet haar echte naam